امیر المومنین(ع)-مدح و شهادت

امیر المومنین(ع)-مدح و شهادت-محمد جواد غفورزاده

جان با هیجان گِرد سرش می‌گردید

پروانه‌ی دل دور و برش می‌گردید

در عمرِ کمِ زمامداریِ علی

اسلام، به گِرد محورش می‌گردید

***

آفاق کجا نور جَلی را حس کرد؟

آرامش صبح اَزَلی را حس کرد؟

جز پنج بهار فرصت زود گذر

کی طعم عدالت علی را حس کرد؟

***

دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت

تأثیر، ستاره‌ی سهیل از تو گرفت

ای روح دعا بعد تو شد عالمتاب

انوار دعایی که کمیل از تو گرفت

***

زیبایی چشمه‌سار در چشمش بود

دلتنگی و انتظار در چشمش بود

در کوفه‌ی بی‌وفا صبوری می‌کرد

با آن‌که همیشه خار در چشمش بود

***

شد تنگ غروب و بر دلم آه نشست

در دامن شب ستاره با ماه نشست

شیون ز کبوتران چاهی برخاست

فریاد تو وقتی به دل چاه نشست

***

برخاست، که عزم و استواری این است

بنشست، که صبر و بردباری این است

ذکر لب او «فُزتُ و رَبِّ الکعبه» است

در حال سجود، رستگاری این است

***

در چشم من آئینه علی، آب علی‌ست

مهتاب علی، مهر جهانتاب علی‌ست

خون سر او، کنار سجّاده نوشت

«مظلوم‌ترین شهیدِ محراب علی‌ست»

***

دریا بود و گهر به ساحل می‌داد

انگشتری خویش به سائل می‌داد

از کیسه‌ی نان خشک می‌کرد افطار

از کاسه‌ی شیر خود به قاتل می‌داد

***

گفتند: که پیش از عدم آمد به وجود

آن صدرنشین مسند غیب و شهود

یک روز طلوع کرد از کعبه‌ی عشق

یک روز غروب کرد در حال سجود

***

ای روح کرم که مظهر احسانی

«آنی» که اشاره کرد «حافظ» آنی

خورشیدی و ذرّه پروری آیینت

آیینه‌ی «هَل اَتی عَلَی الاِنسانی»

***

ای نام تو «دافِعُ النِّقَم» یا مولا

وی یاد تو «سابغُ النّعَم» یا مولا

ای چشم خدا، گوشه‌ی چشمی، که گرفت

آیینه‌ی دل، غبارِ غم یا مولا

***

مطلوب تمام اولیاء مطلب اوست

آیات توکّل و رضا بر لب اوست

رایات قیام و صلح و صبر و ایثار

بر دوش حسین و حسن و زینب اوست

محمد جواد غفورزاده

موضوعات مرتبط: شهادت اميرالمومنين عليه السلام